Zo, toch nog best wel goed geslapen!
Nu even haasten om de kinderen aan te kleden en naar school te brengen.
Op het punt om de deur uit te gaan, krijg ik een telefoontje van de intensive care.
Wegens goede signalen hadden ze besloten Karin al vannacht wakker te maken, ze hadden al een praatje met haar gemaakt en haar lange termijn geheugen was prima in orde ! ook lichamelijk alles goed !
Pfffff, wat een opluchting zeg!
Inmiddels veel te laat voor school, samen met overbuurman Maurice blij naar school gelopen.
Daar lekker ook het goede nieuws verteld tezamen met de nodige ontlading.
Oh wat leeft ook iedereen daar met ons mee zeg !!!
Weer thuis aangekomen, nog even snel wat naaste familie gebeld, daarna ben ik voor de rest van de dag bij haar geweest.
's middags is ze verhuisd naar een eigen kamer met nog wel een klein kastje voor hartbewaking.
Haar korte termijn geheugen is nog bar slecht, maar dit schijnt normaal te zijn.
Ik heb haar denk ik zo'n 387 keer verteld waarom en waar ze ligt, maar het was weer lekker om haar weer te kunnen spreken en zien!
De kinderen en de meeste naaste familie is ook al langs geweest, dit was voor iedereen weer een heerlijk gevoel.
Thuis aangekomen stond er een heerlijke ovenschotel klaar ! was lekker Rene!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten