zondag kikker in je bil 2012

Dinsdag naar huis ! Dit lijkt toch echt te gaan gebeuren, lekker hoor want dat ziekenhuisbed is ze wel zat nou. Karin heeft vandaag weer lekker wat bezoek gehad en ik hoor van iedereen dat ze zo opgewekt is. Ja, ze komt mij ook elke dag levendiger over, toen wij kwamen was ze een wandelingetje aan het maken. Daarna nog 1x naar de koffiekamer en nog een keer helemaal naar beneden,maar dan gaat ze het wel voelen. De conditie zal wel weer opgebouwd moeten worden,maar daar hebben we alle tijd voor! De zuster begon er ook al over dat het paasweekendje Drenthe heus wel door kan gaan. Morgen ga ik nog maar en dagje niet werken, dan kan ik het huis wat aan kant brengen en alvast wat bloemen van haar ziekenhuiskamer weg pikken, anders moet ik dinsdag met een verhuiswagen haar ophalen!

zaterdag 31 maart 2012

Gister is Arjen bij Gaby blijven slapen, dus vanochtend samen met Elise even gerelaxt.
Karin kreeg in de ochtend haar vader en twee broers op bezoek, die het trouwens ook zwaar hebben gehad ( d'r moeder ook) en echt super vaak langs zijn geweest.
Lekker ontbijtje gehad dick ?
Begin van de middag ben ik met ma nog even langs geweest.
Het ging nog weer stukken beter, ze was echt helder.
Ze vergeet nog wel eens wat, maar ik ben ervan overtuigd dat dit helemaal goed gaat komen!
D'r kamer begint ook al lekker vol te raken met bloemen en kaarten en dit mag ook wel want het is ook niet echt een verzorgd hokje zeg !
Ik heb haar nog even de douche in geholpen, wat best nog een stukje lopen is en dit ging haar ook goed af.
Ook nog even met de zuster gepraat en waarschijnlijk mag ze dinsdag naar huis !
Misschien kunnen we dan toch nog het paasweekend naar pipodorp, wat eigenlijk het plan was.
Nou wij werden weer afgelost door (alweer) haar broers met aanhang en kinderen.
Zo krijgt ze lekker wat aandacht!
's Avond heeft ze eventjes een avondje voor haar zelf kan ze ff TV kijken en wat slaap inhalen.

vrijdag 30 maart 2012

Vanochtend ging het me al iets beter af om kleertjes uit te zoeken, Elise d'r haar in een vlecht, wassen, tandenpoetsen, brood / fruit / drinken klaarmaken... jeetje wat doet Kaar dat toch makkelijk elke ochtend!

Karin d'r broer was vandaag lekker bijtijds al op bezoek bij Karin, dan kon ik even naar een bespreking over een verbouwing.

Wel even een belletje gehad dat Karin niet zo'n goede nacht had gehad, ze was vaak wakker geweest.

Dit was eigenlijk ook goed bericht, door het feit dat ze dit wist te herinneren.

En inderdaad ging het vandaag echt een stuk beter, veel dingen bleven haar bij.
Ze was wel weer vergeten wie er allemaal langs zijn geweest gister.
Eigenlijk is ze gewoon zeker 2 dagen kwijt qua herinnering.
Ik heb vandaag weer eens een keer zelf de kids gehaald van school, maar die waren alweer snel gevlogen naar vriendjes in de buurt.
Ze kwamen thuis met een heel mooi groot schilderij voor mamma, wat ze bij Jorick en Maybritt met z'n allen hebben gemaakt !
Toen lekker op tijd gegeten en snel naar Kaar!
Ze was echt heel blij met het mooie schilderij.

donderdag 29 maart 2012

Zo, toch nog best wel goed geslapen!
Nu even haasten om de kinderen aan te kleden en naar school te brengen.
Op het punt om de deur uit te gaan, krijg ik een telefoontje van de intensive care.
Wegens goede signalen hadden ze besloten Karin al vannacht wakker te maken, ze hadden al een praatje met haar gemaakt en haar lange termijn geheugen was prima in orde ! ook lichamelijk alles goed !
Pfffff, wat een opluchting zeg!
Inmiddels veel te laat voor school, samen met overbuurman Maurice blij naar school gelopen.
Daar lekker ook het goede nieuws verteld tezamen met de nodige ontlading.
Oh wat leeft ook iedereen daar met ons mee zeg !!!
Weer thuis aangekomen, nog even snel wat naaste familie gebeld, daarna ben ik voor de rest van de dag bij haar geweest.
's middags is ze verhuisd naar een eigen kamer met nog wel een klein kastje voor hartbewaking.
Haar korte termijn geheugen is nog bar slecht, maar dit schijnt normaal te zijn.
Ik heb haar denk ik zo'n 387 keer verteld waarom en waar ze ligt, maar het was weer lekker om haar weer te kunnen spreken en zien!
De kinderen en de meeste naaste familie is ook al langs geweest, dit was voor iedereen weer een heerlijk gevoel.
Thuis aangekomen stond er een heerlijke ovenschotel klaar ! was lekker Rene!

woensdag 28 maart 2012

Karin had vannacht wat last van haar borst.
Dit had zij al 4 weken, ze was hier al voor naar de dokter geweest en had hier ook medicijnen voor.
Er is haar verteld dat het niet haar hart was en wij maakten ons daar dus ook niet echt veel zorgen over!
Ze kwam van 0:00 tot 3:00 uur maar niet in slaap, daarna toch in slaap gevallen.
Vervolgens werd ze om 5:45 uur weer wakker en ging ze naar beneden om even haar medicijn in te nemen.
Ik werd hier half wakker van, maar dit was bijna elke ochtend het geval, dus draaide ik mij nog eens om.
Om 6:45 kwam ze weer boven met de boodschap toch wel veel last te hebben en naar de huisartsenpost te willen. We besloten dat ik even een bakkie ging doen en dan snel iedereen aan te kleden om zo snel mogelijk te gaan.
Ik was nog geen minuut beneden toen ik een knal hoorde en naar boven rende.
In de badkamer heeft ze tijdens het tanden poetsen een hartinfarct gekregen en achterover gevallen !
Ik trof haar aan al happend naar lucht als een vis op het droge, gepaard met de nodige enge geluiden.
Ik schrok hiervan en stormde gelijk naar beneden om mijn telefoon te pakken en 112 te bellen.
Daar kreeg ik meteen de instructie om te reanimeren en heb dit ook gedaan totdat na 8 minuten de ambulance arriveerde en het van mij overnam.
Na wat reanimeren en een elektroshock had ze weer een pols waarna ze haar met behulp van de brandweer het raam uit hebben getakeld, zo de ambulance in.
In het ziekenhuis (Hagaziekenhuis) hebben ze haar meteen geopereerd en gedotterd.
(Ze heeft in haar kransslagader een stent gekregen)
Omdat er sprake was geweest van een soort stilstand van het hart, zou ze 24 uur gekoeld worden op een temperatuur van 33 graden en daarna langzaam wakker gemaakt worden.
De arts heeft mij toen verteld dat het niet te voorspellen is hoe ze hieruit zou komen,daar de hersenen misschien even geen zuurstof hebben gehad.
Het was inmiddels 11:00 uur en ik kreeg te horen dat ze pas donderdagmiddag wakker gemaakt zou worden.
Om 12:00 uur kon ik eindelijk bij haar gaan kijken in de intensive care.
Dit was niet zo'n prettig gezicht, allemaal slangen en apparatuur aan een koud beweegloos lichaam.
Ik besloot naar huis te gaan en eens wat mensen op de hoogte te brengen.
Onderweg naar huis schieten er dan wel even wat gedachten door je hoofd: zal ze me nog herkennen straks? Nou maar ff niet aan denken Marco! Muziek hard aan en gedachten op nul.
Thuis aangekomen word je dan weer een beetje geleeft, iedereen wil wat van je weten, maar dan ben je tenminste lekker bezig en kan je niet echt piekeren!